vrijdag 5 februari 2016

gedichtendag

De kids van 6B gingen aan de slag met een vervolggedicht.
Elk kind schreef een nieuwe zin op de voorgaande, en vouwde deze dan weg zodat alleen de eigen zin zichtbaar was voor de volgende leerling.

Zo kregen we dit gedicht:

jaren die druppelend versmelten
zonder dat wij het melden
altijd spelen, altijd leren en zo is het leven.
zonder vechten, zonder ruzie op school is het te gek! voor iedereen
altijd lachen, altijd springen en zingen
en soms doe je ook wel grappige dingen ;)
of doe je of vertel je een mopje
de beste familie is jezelf
ook al heeft je familie geen geld
en leef je niet zo lang
zorg dat je geluk vindt
leef zo lang en gelukkig
met veel liefde en hoop
met een tut, met een knoop
dan hoop je
niet nadenken, maar doen
dan krijg je poen
van roken krijg je pokken

Vanuit dit pareltje maakten enkele leerlingen hun eigen gedicht.

Jaren die druppelend versmelten
Als een paard dat rent tussen de velden
We staan er niet bij stil
ook als ik het wil
 
We zijn zoals de dag en de nacht
oh wacht
niet te snel!
ik herinner het me wel!
 
Vroeger in m'n pamper,
wat was ik toch een stamper.
En die keer in het zwembad,
Toen werd ik helemaal nat.
 
Toen was ik nog klein,
dat was zo fijn!
Nu ben ik groter, dat is een verschil,
Er is toch zeker nog iets dat ik graag wil.
 
Reizen, reizen in de tijd.
Dat ik dan in zo'n vliegende auto rijdt.
Dan zie ik alle momenten nog een keer.
En misschien nog wel veel meer...
 
- Charis Dewachter -
 
 
 
Jaren die druppelend versmelten
Herinneringen van vroeger tot nu.
Het wordt steeds langer, continu!
 
Misschien herinner je er wel één, ... of twee?
oja! die keer dat ik zwom in de zee!
Of die keer dat ik op het ijs uitgleed,
En die keer dat ik me als prinses had verkleed!
 
Kon ik maar terug in de tijd gaan,
dan wist ik wat ik vroeger als deugniet had gedaan.
Jammer dat zoiets niet bestaat...
wel cool, zo'n machine die weer naar 2009 gaat.
 
Wacht, ik heb een idee!
We maken zo'n reisje naar vroeger, kom je mee?
 
- Cynthia Maes -
 
 
 
Het leven gaat veel te snel, snel, snel
vertragen kan niet, maar het moet wel!
We verdrinken in een stroom van tijd.
Zo raken we de mooie momenten van vroeger kwijt!
 
We worden meegesleurd in de zee van de stroom
de stroom van de tijd
mijn allergrootste wens is
dat ik in oude tijden belandt want
 
vroeger is vroeger
 
- Djula Ajvazi -

Geen opmerkingen:

Een reactie posten